Ήταν το τρίτο σινγκλ του John Winston Ono Lennon (Λίβερπουλ, 9 Οκτωβρίου 1940 – Νέα Υόρκη, 8 Δεκεμβρίου 1980) ως σόλο καλλιτέχνη που εμφανίστηκε πριν από την επίσημη διάλυση των Beatles.
«Το έγραψα για πρωινό, το ηχογράφησα για μεσημεριανό και το βγάζουμε για δείπνο». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο John Lennon είπε την ιστορία του «Instant Karma», ενός από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια του ως σόλο καλλιτέχνη και του τρίτου σινγκλ του Lennon που εμφανίστηκε πριν από την επίσημη διάλυση των Beatles. Η μόνη υπερβολή στην περιγραφή του John ήταν το σημείο: για το δείπνο. Το «Instant Karma» δεν κυκλοφόρησε πραγματικά στο κοινό παρά μόνο 13 ημέρες αφότου γράφτηκε και ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια μιας Τρίτης, στις 27 Ιανουαρίου 1970. ήταν ένα από τα πιο γρήγορα ποπ τραγούδια που βγήκαν ποτέ στην αγορά.
Ο Τζον κάθισε σε ένα όρθιο πιάνο, φορώντας ακουστικά, ντυμένος στα μαύρα, κομμένα κοντά μαλλιά, με τη Γιόκο να κάθεται δίπλα του, με δεμένα μάτια… να πλέκει. WTF! Τι έκανε? Μοιράζονταν τη σκηνή ο ντράμερ, δύο μπασίστες και ένας κιθαρίστας. Η ενέργεια σε αυτή την παράσταση είναι εκπληκτική!
Το τραγούδι έχει γίνει από τότε κλασικό του Lennon και έχει διασκευαστεί από αμέτρητους καλλιτέχνες (συμπεριλαμβανομένων των Paul Weller, U2, John Hiatt, Phish και Regina Spektor).
Ο Τζον Λένον δεν ήταν πια Beatle. Μετά από όλο αυτό το διάστημα που ήταν μέλος της πιο διάσημης μπάντας στον πλανήτη, ήταν ελεύθερος, να πάρει το δικό του δρόμο και να κάνει αυτό που έκανε καλύτερα—να γράψει τραγούδια και να κάνει δίσκους.
Το «Instant Karma» ήρθε σε μια ταραχώδη περίοδο για τον John Lennon προσωπικά και για το συγκρότημα που βρισκόταν στη μέση του να αφήσει πίσω του. Οι Beatles είχαν περάσει το μεγαλύτερο μέρος του 1969 προσπαθώντας να αποφασίσουν αν ήταν ακόμα συγκρότημα ή όχι, εγκαταλείποντας τις ηχογραφήσεις που μόλις είχαν ξεκινήσει και ακυρώνοντας τα σχέδια για τις πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις μετά από περισσότερα από τρία χρόνια. Το υλικό και για τα δύο τελευταία άλμπουμ του συγκροτήματος – Abbey Road και Let it Be – ηχογραφήθηκε εκείνη τη χρονιά, αλλά το Let it Be παρέμεινε ακυκλοφόρητο και χωρίς συμφωνημένο παραγωγό. Ο Λένον, εν τω μεταξύ, κινούνταν σε μια νέα κατεύθυνση. Το «Give Peace a Chance», που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια του περίφημου «bed-in» του Ιουνίου του 1969, είχε ήδη κυκλοφορήσει με το όνομα «The Plastic Ono Band», όπως και το «Cold Turkey», η καταστροφική αφήγηση του για το kicking ηρωίνης την ίδια χρονιά. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1970, ο John είχε φύγει από τους Beatles και η Plastic Ono Band ήταν η μόνη μουσική οντότητα στην οποία θεωρούσε τον εαυτό του μέρος.
Η συνεδρίαση της 27ης Ιανουαρίου προέκυψε αυθόρμητα. Ο Λένον έγραψε το τραγούδι εκείνο το πρωί και, όπως είπε, «ήξερα ότι είχα ένα δίσκο επιτυχίας». Αυτό που έκανε τον δίσκο να τελειώσει την ίδια μέρα και του έδωσε τον απίστευτο ήχο του, ωστόσο, ήταν η απροσδόκητη εμφάνιση του Phil Spector εκείνο το βράδυ στα στούντιο της EMI. Έπειτα από πολλές περιπέτειες υπό τις οδηγίες του Spector, ο John είπε: «Ξαφνικά μπήκαμε στο δωμάτιο και ακούσαμε τι του είχε κάνει… ήταν φανταστικό. Ακουγόταν σαν να έπαιζαν [sic] πενήντα άτομα. Η ευτυχία του Τζον με τα αποτελέσματα θα οδηγούσε απευθείας στην ανάληψη του αδρανούς έργου Let it Be από τον Spector – μια εξέλιξη που κατέληξε να δημιουργήσει μια περαιτέρω σφήνα μεταξύ του Lennon και του McCartney πριν από την επίσημη διάλυση των Beatles.
Ήταν επίσης 27 Ιανουαρίου αλλά το 1962 –
που οι ι Beatles εμφανίστηκαν στο Aintree Institute στο Aintree του Λίβερπουλ. Το γκρουπ είχε παίξει εδώ πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά αυτή ήταν η τελευταία τους εμφάνιση στο χώρο. Ο Brian Epstein εξοργίστηκε όταν ο υποστηρικτής πλήρωσε την αμοιβή των Beatles (£ 15 £) με χούφτες χύμα ρέστα. Ο Epstein το θεώρησε ως προσβολή για την ομάδα και φρόντισε οι Beatles να μην παίξουν ποτέ ξανά για αυτόν τον υποστηρικτή (Brian Kelly).
Μανίνα 